نوشتهٔ عمر | 2025-03-28

بنا بر گزارشی که سازمان ملل در ۲۴ اسفند منتشر کرد، رژیم جمهوری اسلامی به‌منظور اعمال مقررات حجاب اجباری خود به استفاده از پهپاد و یک اپلیکیشن گزارش‌دهی شهروندی به‌نام «ناظر» روی آورده است.

این اپلیکیشن موبایل که از طریق یک تارنمای پلیس رژیم ایران در دسترس قرار دارد، افراد تأییدشده و پلیس را قادر می‌سازد که در صورت مشاهدهٔ زنان بی‌حجاب در خودروی شخصی، شمارهٔ پلاک، مکان، و زمان آن را ارائه کنند.

گزارش «هیئت حقیقت‌یاب بین‌المللی مستقل در مورد جمهوری اسلامی ایران» نشان می‌دهد که مقامات رژیم اپلیکیشن «ناظر» را در ماه شهریور به‌منظور تحت نظر قرار دادن زنان در آمبولانس‌ها، تاکسی‌ها، و وسایل حمل و نقل همگانی گسترش دادند.

این سامانه با مشخص کردن خودرو، به پلیس اطلاع می‌دهد و با ارسال پیام‌های متنی در لحظه به مالکان خودروهای ثبت‌شده در مورد تخلفات هشدار می‌دهد. تخلفات مکرر نیز به توقیف خودرو می‌انجامد.

مقامات رژیم در فروردین گذشته پهپادهایی را در سراسر تهران و نیز در جنوب مستقر کردند تا رعایت مقررات رژیم در رابطه با حجاب اجباری در فضاهای عمومی را رصد کنند.

به‌منظور سنجش میزان رعایت این مقررات توسط دانشجویان دختر در ورودی دانشگاه‌ها، از جمله دانشگاه امیرکبیر تهران، نرم‌افزار تشخیص چهره نصب شد.

در گزارش سازمان ملل متحد آمده است که رژیم همچنین با اجرای طرحی به‌نام «نور»، به‌منظور «مقابله با زنان و دختران» و با هدف ترویج آنچه که مقامات حکومت «ناهنجاری‌های اجتماعی با حضور بدون حجاب» می‌خوانند، نیروهای پلیس را در سراسر کشور مستقر کرد.

سپس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی «سفیران مهربانی» را با هدف رصد کردن رعایت مقررات در بازارها، پارک‌ها، و دیگر اماکن همگانی ایجاد کرد.

بر اساس این گزارش فقط در سال ۲۰۲۴ میلادی ۶۱۸ زن تحت طرح «نور» بازداشت شدند.

«اجرای خودسرانهٔ قانون با حمایت حکومت»

این گسترش اقدامات نظارتی در پی جان باختن مهسا امینی در بازداشت پلیس به اتهام حجاب نامناسب در شهریور ۱۴۰۱ روی داد.

اعتراضات سراسری بی‌سابقه به جان باختن این دختر ۲۲ ساله جرقهٔ جنبش «زن، زندگی، آزادی» را برانگیخت.

بنا بر گزارش سازمان ملل متحد، رژیم در واکنش به‌شکل فزاینده‌ای به «اجرای خودسرانهٔ قانون با حمایت حکومت» روی آورده است. جمهوری اسلامی با ادعای این که اجرای حجاب اجباری یک مسئولیت مدنی است، از کسب و کارها و شهروندان عادی دعوت کرده که به‌عنوان مجریان مقررات حجاب اجباری عمل کنند.

یک زن ساکن تهران که به‌دلیل ترس از پیامدهای احتمالی خودش را فقط با نام کوچکش «شراره» معرفی کرد، به پیشتاز گفت: «هر قدمی که بیرون از خانه‌ام برمی‌دارم پر از هراس است.»

او گفت: «تمام خیابان‌ها و اماکن عمومی تحت نظر هستند. حتی زمانی که نیروها دیده نمی‌شوند، حس می‌کنم که دوربین‌ها و پهپادها از بالا در حال پایش هستند.»

«ترس هرگز من را رها نمی‌کند.»

آیدا، ساکن مشهد که او هم نام کامل خود را بیان نکرد، به پیشتاز گفت: «در حالی که حکومت‌های دیگر از فناوری برای بهبود زندگی مردم استفاده می‌کنند، رژیم [جمهوری اسلامی در ایران]‌ فناوری را به ابزاری برای سرکوب و خشونت علیه زنان بدل کرده است.»

نیلاب، یکی از ساکنان شهر مشهد، گفت: «[رژیم] بقای خودش را به کنترل کردن موی زنان گره زده است. اما هیچ‌گونه فشار یا محدودیتی نمی‌تواند مبارزهٔ ما برای عدالت را متوقف کند.»

نیلاب به پیشتاز گفت: «جمهوری اسلامی تلاش کرد زنان را پشت دیوار خانه‌هایشان حبس کند، اما آنها این دیوارها را درهم شکسته‌اند و خیابان‌ها را پس گرفته‌اند. آنها فکر می‌کنند که دستگیری، شکنجه، و اعدام صدای ما را خاموش خواهد کرد. اما اشتباه می‌کنند.»