نوشتهٔ نورالدین عمر | 2024-12-18

ایران در بحبوحهٔ قطعی برق گسترده و جیره‌بندی برق در داخل کشور، تازه‌ترین ماهوارهٔ خود را به فضا پرتاب کرده است. این اقدام انتقادات جدیدی را نسبت به اولویت‌های هزینه‌ای رژیم برانگیخته است.

رویترز به‌نقل از تلویزیون حکومتی ایران تأیید کرد که ایران در این مأموریت که در آذر انجام شد، با استفاده از یک موشک ماهواره‌بر سیمرغ یک محمولهٔ ۳۰۰ کیلوگرمی را به فضا پرتاب کرد.

این محموله شامل سامانهٔ انتقال مداری سامان-۱، یک تاسواره (کیوب‌سَت)، و تجهیزات تحقیقاتی بود.

فتحی السید، تحلیلگر امور ایران، به پیشتاز گفت: «بالیدن به داشتن برنامهٔ فضایی آن هم وقتی که کشوری نمی‌تواند نیازهای اساسی مردم خود مانند برق را تأمین کند، اقدامی بیهوده است ... چرا که به‌دلیل ناتوانی حکومت ایران در تأمین برق به‌طور پیوسته در تمام مناطق، برق به‌صورت سهمیه‌ای توزیع می‌شود.»

این هشتمین پرتاب سیمرغ بود. سیمرغ یک وسیلهٔ پرتاب دو مرحله‌ای با سوخت مایع است که توسط وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح ایران تولید و برای انتقال ماهواره طراحی شده است.

جاه‌طلبی‌های فضایی رژیم از طریق تعمیق روابط با مسکو تسریع شده است.

یک سکوی پرتاب روسی در آبان‌ماه دو ماهوارهٔ ایرانی -- کوثر و هدهد -- را به مدار فرستاد. این نخستین مورد سرمایه‌گذاری بخش خصوصی ایران در زمینهٔ صنایع فضایی بود.

بنا بر گزارش خبرگزاری آسوشیتد پرس، این پرتاب‌ها پس از همکاری‌های پیشین، از جمله ماهوارهٔ ایرانی خیام در سال ۱۴۰۱ و ماهوارهٔ پارس-۱ در بهمن‌ماه، انجام شد.

پرتاب‌های اخیر در ظاهر اهدافی مانند ارتباطات، نقشه برداری جغرافیایی، و پشتیبانی لجستیکی دارند.

وائل عبدالمطلب، تحلیلگر نظامی، خاطرنشان کرد: «همه با استفاده از موشک‌های ماهواره‌بر تولید داخل که توسط وزارت دفاع ... و توسط بخش هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ساخته شده‌اند، پرتاب شدند.»

این مشارکت نگرانی‌های غرب را در مورد انتقال فناوری و کاربردهای نظامی تشدید می‌کند، به‌ویژه زمانی که رژیم ایران پهپادها و موشک‌های بالستیک روسیه را برای کارزار اوکراینی روسیه تأمین می‌کند.

السید گفت: «آنچه در مورد برنامهٔ فضایی ایران تردید ایجاد می‌کند، همکاری با روسیه و چین است و این که آیا هدف این برنامه در درجهٔ اول گسترش قابلیت‌های موشکی ایران زیر پوشش گسترش توانایی‌های غیرنظامی است یا خیر.»

نگرانی‌ها از کاربرد دوگانه

مؤسسهٔ صلح ایالات متحده در «ایران پرایمر» خود اعلام کرد که ماهواره‌ها ذاتاً هم اهداف غیرنظامی و هم اهداف نظامی، از جمله رصد مردم، را انجام می‌دهند.

خبرگزاری آسوشیتدپرس با استناد به گزارش ارزیابی تهدید آمریکا در سال ۱۴۰۳ گزارش داد که تولید و گسترش ابزارهای پرتاب ماهوارهٔ‌ رژیم ایران قادر است توانمندی این کشور برای تولید موشک‌های بالستیک قاره‌پیما را تسریع کند.

عبدالمطلب گفت که این قابلیت‌ها از «دستورکار تروریستی جهانی» رژیم ایران پشتیبانی می‌کند.

او افزود: «این اقدام در فضا چشم‌ها و گوش‌هایی را در اختیار آنها قرار می‌دهد و عملاً برای آنها ابزارهای جاسوسی فراهم می‌کند؛ چرا که بیشتر ماهواره‌هایی که پرتاب می‌کنند مجهز به فناوری پیشرفتهٔ تصویربرداری هستند.»

السید گفت: «تهران، مثل همیشه، منافع رژیم و سپاه را بر منافع مردمش ترجیح می‌دهد. صرف میلیون‌ها دلار در سال برای برنامهٔ فضایی‌اش کاملاً با این رویکرد هم‌راستاست.»