نوشتهٔ پیشتاز | 2025-09-19

جامعهٔ ورزشی ایران داغدار فقدان امامعلی حبیبی است، اسطورهٔ کشتی ایران که دستاوردهایش آغازگر دوران جدیدی برای ورزش ایران بود.

حبیبی روز دوم شهریور در ۹۴ سالگی پس از طی یک دورهٔ طولانی بیماری در استان مازندران ایران درگذشت.

حبیبی در سال ۱۳۱۰ در روستای درزی‌کلا آخوندی در نزدیکی شهر بابل به دنیا آمد و کشتی را در سن پایین آغاز کرد.

پس از نقل مکان به قائم‌شهر، کارآزموده شد و در دههٔ ۱۳۳۰ خیلی زود در عرصهٔ کشتی ایران سرشناس شد.

محرک پیشرفت سریع او وجدان کاری پیگیر و سبک نوآورانهٔ روی تشک بود، ویژگی‌هایی که شاخص حرفهٔ بین‌المللی او شد.

امامعلی بزرگ‌ترین دستاوردش را در بازی‌های المپیک ۱۹۵۶ ملبورن رقم زد و به نخستین ایرانی و مسلمان برندهٔ طلای المپیک بدل شد.

حبیبی در فینال کشتی آزاد ۶۷ کیلوگرم پیروز شد و لقب ماندگار «ببر مازندران» را از آن خود کرد، که نشان از سبک لگام‌گسیخته و افتخارآفرینی او برای منطقه بود.

او در مسابقات قهرمانی کشتی جهان نیز تاریخ‌ساز شد و در سال‌های ۱۹۵۹ (در وزن ۷۳ کیلوگرم) و ۱۹۶۱ و ۱۹۶۲ (در وزن ۷۸ کیلوگرم) سه مدال طلای پی‌درپی به‌دست آورد.

حبیبی در بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸ در توکیو نیز یک مدال طلای دیگر به کلکسیون خود افزود و جایگاهش را در میان پرمدال‌ترین ورزشکاران ایران تثبیت کرد.

او در سال ۱۹۶۰ در رم به صحنهٔ المپیک بازگشت و چهارم شد.

خارج از تشک

جدا از حرفهٔ کشتی، حبیبی نقش‌های مهمی نیز در ورزش و جامعهٔ ایران بازی کرد.

او پس از کناره‌گیری از رقابت‌ها، خود را وقف مربی‌گری و آموزش کشتی‌گیران جوان کرد و مهارت و فنون منحصربه‌فردش را به دیگران انتقال داد.

حبیبی به مجلس ایران هم راه یافت و تعهد خود را نسبت به زندگی مدنی و ترویج ورزش و رشد نوجوانان به نمایش گذاشت.

تأثیر حبیبی به سینما و فرهنگ عامه نیز گسترش یافت، آنچنانکه در چند فیلم ایرانی ظاهر شد و از استعدادهای نوظهور در زمینهٔ کشتی حمایت کرد و با وجود پیشنهادهای مربی‌گری در خارج از کشور، همواره نسبت به وطنش وفادار بود.

پس از درگذشت او، مقام‌های ورزشی و کشتی‌گیران زیادی از داخل و خارج از ایران پیام تسلیت فرستادند.

قهرمانانی مانند رسول خادم، حسن یزدانی، قاسم رضایی و امیرحسین زارع با شرکت در مراسم خاکسپاری او در شهر بابل مازندران، نام یکی از برجسته‌ترین کشتی‌گیران تاریخ ورزش را گرامی داشتند.